Mijn grote passie is het leven, de natuur en alles wat er mee te maken heeft. Liefst had ik eeuwig bestaan en alles bestudeerd, maar gezien de eindigheid van de mens zijn natuur dienen we keuzes in het leven te maken.

Vervolgens heeft mijn eigen mentale en fysieke achtergrond me geleid naar de keuze menswetenschappen waarin ik ben afgestudeerd als master in de biologische psychologie, aangezien ik er van hou om mensen op een zo natuurlijk mogelijke manier te helpen.
Om deze studie kracht bij te zetten heb ik in 2019 de studie natuurgeneeskunde aangevat.
Deze studie heb ik in september 2022 ingeruild voor de studie klinische psychoneuroimmunologie omdat ik hierdoor hoop meer handvaten te ontwikkelen om mensen te kunnen begeleiden tijdens hun proces om dichterbij hun ware zelf te kunnen komen.

Naast deze vergaarde kennis tracht ik mensen ook bij te staan op basis van enerzijds mijn vier-jarige ervaring als pijnpsychologe in de pijnkliniek te Sint-Niklaas en anderzijds door mijn eigen ervaringen als mens.

Wat mijn werkwijze betreft probeer ik samen met jou te achterhalen wat gemaakt heeft dat je tot deze chronische pijnproblematiek bent gekomen. Bovendien is het naar mijn gevoel van belang om de betekenis van jouw pijn alsook de mate dat er invloed op kan worden uitgeoefend onder de loep te nemen.
Daarnaast probeer ik samen met jou af te stemmen en te onderzoeken welke zaken eventueel verlichting zouden kunnen bieden.

Naar mijn mening kunnen we onze fysische en psychische ongemakken niet alleen ondersteunen door psychologische gesprekstherapie en traumatherapie an sich, maar ook door beweging, yoga, meditatie, relaxatietherapie, verbetering van de slaaphygiëne, voedingstherapie, enz. Van al deze zaken heb ik enige kaas gegeten en deze tracht ik dan ook indien mogelijk toe te passen of onder de vorm van psycho-educatie in te zetten gedurende de sessies.

Verder zorgen deze zaken ook voor een betere connectie tussen ons lichaam en onze geest. Deze verbinding of verzoening is volgens mij een belangrijke schakel in zowel het streven naar een bepaalde mate van zelfgenezing alsook het aanvaardingsproces.
Kortom, ik ben van mening dat pijn in sommige situaties onze vriend kan worden en niet meer onze vijand hoeft te zijn, wanneer we leren luisteren naar wat deze ons te vertellen heeft.

Tenslotte ga ik uit van het principe dat we niet kunnen kiezen wat er met ons gebeurd is in het verleden, maar dat we wel kunnen kiezen hoe dat we er in het heden mee leren omgaan.